Электронлă вулавăш

Вăрмана кайрăм. Пĕр тунката çинче упа выляса ларать, аякрах мар — унăн пӳрчĕ. Упа патне кĕрсе курас килчĕ. Пытанкаласа-шукаласа унăн пӳрчĕ патне çитрĕм, хăй сисиччен пӳрте кĕрсе тарасчĕ. Çук, пулмарĕ. Куç умĕнче кăмпасем, тĕрлĕрен çырласем тата пыл карасĕсем. «Эх, тăраниччен çиетĕп ĕнтĕ», — чĕлхене çуллатăп эпĕ. Упа тунката çинчен тăчĕ те хăйĕн пӳрчĕ патнелле ута пуçларĕ, эпĕ пӳртрине сисрĕ пулас, кăшкăра пуçларĕ. Вăл кăшкăрнине илтсе ытти чĕрчунсем киле пуçларĕç. Кашкăрпа тилĕ пашкаса çитрĕç,

— Мĕн пулнă? Мĕншĕн кăшкăратăн?

— Çакăнта ача сассине илтрĕм.

Кашни шырама пуçларĕ, çывăхрах та çывăхрах пыраççĕ, кĕçех ман пата çитеççĕ. Мĕн тăвас? Ăçта пытанас? Епле çăлăнас? Ăмăрткайăк хăйĕн çивĕч куçĕсемпе чарлаттарса пăхать. Мана курчĕ пулас, эпĕ чĕтренине сисрĕ, нимĕн те шарламарĕ.

— Çук кунта никам та, айтăр-ха, тулта шырар! — тесе чĕрчунсене урама илсе тухрĕ.

Мĕн пур вăйя пухрăм та килелле чавтартăм кăна.