Кирпичики некаленые, словечики неядреные
Вспоминаешь ли — в большом городе
Обучались мы в одном вузе-то,
Был профессор там черноглазенький,
На носу носил очки светлые.
Как бывалоче, семинарии
Проводили мы очень милые.
Держал ручки он по карманчикам.
Так вопросики задаваючи,
Подходил-то он весьма ласково:
— Как вы смотрите, что вы скажете
По возникшему по вопросику.
Часто страху-то задавал же он,
Деканатом раз напугал он нас.
Педагогику наизнаночку
Не найдешь теперь в школе трудовой.
А кирпичики — некаленые,
А студентики — немудреные.
Шухăшсем
Питĕ чуна пырса тивекен сăвă...
Ĕлĕк , вуншар çул каялла , тейĕпĕр , вул...
Пĕр калаврах ĕç-пуçĕ целăй романлăх !!!
Мана питĕ килĕшрĕ...
Вуланă ...
Енчен те " кĕрхи кунсем иртмеççĕ кăлăх"п...
Тем, сăвăн тĕллевне ăнланаймарăм, каçарă...
Ара , криминал та ку ! Çавăнпа та КУЛĂШЛ...
"Виççĕмĕш страница çитсен сасăпах кулкал...
Питĕ килĕшрĕ ...