М. Сениэле
Станци — чарăну.
Вăйсăр çил, тусан.
Сан шăпу-куну —
Çав пуль чарăнсан...
Çук тек — каймалли,
Ĕнтĕ çитрĕн. Ан.
Станци... Кам валли?
Эрĕм. Çил. Тусан.
Пушăлăх кăна!
Тĕлсĕр йăпану.
Тен, кĕтет сана,
Чăн та, — чарăну?
Çук, асил: чунра
Пур-ха — талпăну.
Сайраран вара
Кирлĕ-тĕр — кану.
Кирлĕ — ăнланма
Хăвăн шăпуна,
Кăшт çеç тавçăрма
Малалли куна;
Мĕн пурнăçланман,
Мĕн — шайне çитмен, —
Йăлт эс тапратан,
Йăлт сӳтен, виçен;
Çухални-çĕтни
Ав пытарăнман:
Туманни-туни
Тинкерет куçра, —
«Туп та пурнăçла,
Çук пулсан — шыра!» —
Шухăшу çапла
Пăтрашать пуçра,
Пурнăç — пăтрашать.
Терт — кун пек «кану»!
...Пуйăс кăшкăртать.
Станци — чарăну.